Ο ΣΥΡΙΖΑ, με
τα θετικά μέτρα που ανακοινώνει, λέει ότι δίνει ανάσα σε αυτούς που χτυπήθηκαν
περισσότερο από την κρίση. Έστω κι αυτά τα μέτρα δεν είναι καλύτερα από το
τίποτα;
Το «καλύτερα από το τίποτα», που καλλιεργείται
συστηματικά από τα ίδια τα στελέχη και τα επιτελεία της κυβέρνησης και του
ΣΥΡΙΖΑ, είναι η γνωστή απάτη του τάχα «μικρότερου κακού», που οδηγεί πάντα το
λαό στο επόμενο μεγαλύτερο κακό. Στοχεύει στην καλλιέργεια κλίματος ανοχής -
υπομονής, για να θεωρηθούν «περασμένες - ξεχασμένες» οι τεράστιες απώλειες του
λαού στα χρόνια της κρίσης και για να περάσουν χωρίς αντιδράσεις τα επόμενα
αντιλαϊκά μέτρα που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, σε συνθήκες όξυνσης του
καπιταλιστικού ανταγωνισμού και ενώ ήδη είναι ορατά τα στοιχεία που
προαναγγέλλουν την επόμενη οικονομική κρίση.
Σε κάθε περίπτωση, ακόμα κι αυτά τα μέτρα που
ανακοινώνει τώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, είναι αποτέλεσμα της λαϊκής πίεσης και του
αγώνα, στον οποίο αταλάντευτα πρωτοστατεί το ΚΚΕ. Ποια είναι όμως τα βασικά
συμπεράσματα που προκύπτουν απ' αυτά τα μέτρα, που η εξαγγελία τους μετατράπηκε
σε σίριαλ, πόσο μάλλον η εφαρμογή τους;
·
Δεν αγγίζουν ούτε στο ελάχιστο το μνημονιακό
αντεργατικό οπλοστάσιο, δεν οδηγούν σε ανάκτηση των απωλειών των εργαζομένων
και του λαού.
·
Με ορισμένα από αυτά τα λεγόμενα θετικά μέτρα,
επιστρατεύοντας το γνωστό... «σου παίρνω 100 και σου δίνω πίσω 1», ζητούν από
το λαό να τους πει και ευχαριστώ που του υπόσχονται κάποιο ψίχουλο, την ίδια
ώρα που τον τσακίζουν για να «μπουκώνουν» πλουσιοπάροχα τους επιχειρηματικούς
ομίλους με «αναπτυξιακούς νόμους», «κίνητρα», φοροαπαλλαγές και
φοροελαφρύνσεις, ενισχύσεις σε ρευστό κ.ο.κ.
·
Άλλα από τα μέτρα που βαφτίζονται «θετικά», είναι στην
πραγματικότητα παρεμβάσεις αναγκαίες για την εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων που
έχουν ήδη νομοθετηθεί.
Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της πρόβλεψης των
«120 δόσεων» στην εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία, η οποία περιλαμβάνεται στο
πολυνομοσχέδιο που κατέθεσε στη Βουλή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ: Με άθικτη όλη την
αντιλαϊκή φοροληστεία που έχουν θεσμοθετήσει η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις
(με τις αλλεπάλληλες μειώσεις του αφορολόγητου, τις αυξήσεις του ΦΠΑ, την
«απογείωση» των άμεσων και έμμεσων φόρων που πληρώνει ο λαός), με ενισχυμένη
και συνεχιζόμενη την επίθεση στους μισθούς των εργαζομένων (στο 4-5%
καταγράφουν τα επίσημα στοιχεία τη νέα μείωση των μισθών τη διετία 2016-2018),
με το λαό να πληρώνει όλο και περισσότερα για Υγεία - Πρόνοια - Φάρμακο κ.ά.,
παρουσιάζεται ως ...«ανάσα» και ως «θετικό μέτρο» το γεγονός ότι τα χρεωμένα
εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά «διευκολύνονται» προκειμένου να καταβάλουν το
μεγαλύτερο δυνατό μέρος των αντιλαϊκών χαρατσιών που τους έχουν επιβληθεί, με
τον ενισχυμένο μάλιστα εκβιασμό των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών να τους
περιμένει στη γωνία!
Ο λαός έχει πλούσια πείρα από το πού οδήγησαν το...
«καλύτερα από το τίποτα» και η απάτη του «μικρότερου κακού», όχι μόνο στα
χρόνια της κρίσης, αλλά και αρκετά πιο πριν, στα χρόνια της καπιταλιστικής
ανάπτυξης. Τότε που τα κόμματα του κεφαλαίου, οι διάφοροι εργατοπατέρες και όλα
τα αστικά επιτελεία τού λέγανε να σκύψει το κεφάλι για τη διατήρηση των υψηλών
ρυθμών ανάπτυξης, τον «συμβούλευαν» να μην έχει «μαξιμαλιστικά» αιτήματα...
Τότε και πάλι, με την περιβόητη θεωρία της «χαμένης ψήφου», που την βλέπουμε
σήμερα να μοστράρεται ξανά, έβαζαν τον λαό να διαλέξει ποιο αστικό κόμμα μπορεί
να διαχειριστεί καλύτερα την ανάπτυξη και να δώσει ένα ψίχουλο παραπάνω. Η
συνέχεια είναι γνωστή και πρέπει να αποτελέσει κριτήριο και τώρα...
Επομένως, καμιά ανάσα για τους εργαζόμενους και τον
λαό δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει με την απαρέγκλιτη
συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής που υπηρετούν στοχοπροσηλωμένα ο ΣΥΡΙΖΑ και
τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, με την πολιτική που τσακίζει ολοένα και
περισσότερο το εισόδημα και τα δικαιώματα του λαού για να στηρίξει τα κέρδη και
την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων.
Καμιά ουσιαστική ανακούφιση δεν μπορεί να υπάρξει, όσο
διατηρείται άθικτο και ενισχυμένο όλο το μνημονιακό οπλοστάσιο, οι αντιλαϊκές
συνέπειες του οποίου δεν αφορούν στο παρελθόν, αλλά ξεδιπλώνονται συνεχώς, με
την έκδοση των νέων πετσοκομμένων συντάξεων του νόμου-λαιμητόμου, με τη διαρκή
γενίκευση της «ευελιξίας» και όλης της εργασιακής ζούγκλας κ.ά.
Πραγματική ανακούφιση οι εργαζόμενοι και ο λαός
μπορούν να πετύχουν μόνο μέσα από τον μαζικό και οργανωμένο αγώνα απέναντι στον
πραγματικό αντίπαλο: Απέναντι στο κεφάλαιο και την πολιτική αυτών που το
υπηρετούν, την ίδια ώρα που μοιράζουν απάτες περί «θετικών μέτρων».
Απάντηση και εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση διαρκείας,
υπεράσπιση των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και κατάκτηση νέων μπορεί να
φέρει μόνο η πάλη των εργαζομένων και του λαού για την ανάκτηση των τεράστιων
απωλειών τους, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους, για τη
συγκέντρωση δυνάμεων για να ανοίξει ο δρόμος που ο λαός θα γίνει αφέντης του
πλούτου που παράγει.
Στον αγώνα αυτόν έδωσε και δίνει όλες του τις δυνάμεις
το ΚΚΕ, στον αγώνα αυτόν θα κατατεθεί κάθε ψήφος στο Κόμμα στις ευρωεκλογές,
κάθε ψήφος στους υποψηφίους της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στους δήμους και τις
Περιφέρειες!
Αναδημοσίευση από ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ
