Η πρώτη ψήφος να είναι κόκκινη

Άρθρο του Κώστα Τσεχελίδη. Μαθητής Λυκείου, πρόεδρος 15μελούς συμβουλίου 2ου Λυκείου Βέροιας, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Βέροιας με τη Λαϊκή Συσπείρωση

«Η πρώτη ψήφος να είναι κόκκινη»

Οι μαθητές όλο το προηγούμενο διάστημα δε μείναμε θεατές σε ό,τι ετοίμαζαν για εμάς χωρίς εμάς. Αγωνιστήκαμε πολύμορφα για ένα σχολείο που μας αξίζει, για ένα σχολείο που να μας μορφώνει ολόπλευρα, όπου θα αναπτύσσουμε τις κλίσεις μας, τα ενδιαφέροντα μας.

Για ένα σχολείο που δε θα μας κοιτάει βαθιά στην τσέπη.

Αγωνιστήκαμε μαζί με τους εργαζόμενους γονείς μας, τους φοιτητές, τους άνεργους ενάντια στην ενιαία επίθεση που δέχονται τα δικαιώματα μας. Τώρα, όμως, έχουμε ακόμα ένα όπλο στα χέρια μας, σίγουρα όχι το μοναδικό, που πρέπει να το αξιοποιήσουμε.

Αυτό δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από την ψήφο στο Κ.Κ.Ε. σε όλες τις εκλογές, δημοτικές, περιφερειακές και ευρωεκλογές.

Οι μαθητές βιώνουμε καθημερινά τις συνέπειες των πολιτικών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που βαδίζει στον ίδιο δρόμο με τις προηγούμενες. Από το πρώτο κουδούνι αυτό που αντικρίσαμε στα σχολεία μας ήταν ελλείψεις σε καθηγητές, σε βιβλία, κλείσιμο ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ και πολλά άλλα.

Σαν να μην έφτανε αυτό, το Υπουργείο Παιδείας κατέθεσε ένα νομοσχέδιο που κάνει ακόμη πιο εξοντωτικό το Λύκειο μετατρέποντάς το σε ένα ατέλειωτο εξεταστικό κέντρο, φορτώνοντας περισσότερα βάρη στην πλάτη μας.

Το δικαίωμα του λαού και της νεολαίας στον αθλητισμό και τον πολιτισμό το έχουν μετατρέψει σε ένα πολυτελές προνόμιο, αφού δεν υπάρχουν οι απαραίτητοι χώροι που να είναι ελεύθερα προσβάσιμοι από όλους.

Η κατάσταση των υποδομών στα περισσότερα σχολεία είναι απαράδεκτη, με ελλιπή θέρμανση, χωρίς αναλώσιμα, μαθητές στοιβαζόμαστε μέσα στις τάξεις, αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε έναν σκασμό λεφτά για τη μετακίνηση μας στο σχολείο.

Μπορεί για εμάς, τους μαθητές και τους γονείς μας να μην υπάρχουν χρήματα από το κράτος, τους δήμους και τις περιφέρειες, αλλά για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, ενός οργανισμού που σκοτώνει λαούς για τα κέρδη των αφεντικών, ενός οργανισμού που έχει μετατρέψει τη Μεσόγειο σε θάλασσα νεκρών, λεφτά υπάρχουν με τη σέσουλα.

Πλέον οι μαθητές έχουμε πλούσια πείρα. Όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να μας πείσουν ότι αγωνίζονται για το καλό των μαθητών η αλήθεια είναι μία, για το μόνο που ιδρώνουν και κοπιάζουν είναι για τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματιών. Από κοινού ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ψήφισαν μνημόνιο, το οποίο τσάκισε εμάς και τις οικογένειες μας, από κοινού επιχειρούν να υλοποιήσουν τις κατευθύνσεις της Ε.Ε. για την Παιδεία. Αυτοί ψηφίζουν προϋπολογισμούς στη Βουλή και στους δήμους που κάθε χρόνο μειώνουν τις δαπάνες για τη μόρφωσή μας. Όλες αυτές οι δυνάμεις υπερασπίζονται ένα σχολείο που θέλει να μας κάνει φθηνούς και ευέλικτους εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα.

Τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ μπήκαν μπροστά σε όλους τους αγώνες για ένα σύγχρονο σχολείο των αναγκών μας. Πρωτοστάτησαν μέσα στα 15μελή και 5μελή συμβούλια και οργάνωσαν τον αγώνα των μαθητών, μπήκαν μπροστά σε κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα που απασχολεί τους μαθητές.

Οι αγωνιστές εκλεγμένοι με τη Λαϊκή Συσπείρωση στους δήμους και τις περιφέρειες στάθηκαν στην πράξη δίπλα στους μαθητές, πάλεψαν με όλες τους τις δυνάμεις για να μην προχωρήσουν αλλαγές που κάνουν χειρότερο το σχολείο μας και τη ζωή μας.

Όλα τα παραπάνω πρέπει να αποτελέσουν κριτήριο για εμάς, τους μαθητές της Β΄ και της Γ΄ Λυκείου που θα ψηφίσουμε για πρώτη φορά. Ψηφίζοντας αγωνιστές μέσα στα Δημοτικά Συμβούλια ενισχύουμε τη δική μας δύναμη! Βάζουμε ένα εμπόδιο ακόμη στο τσάκισμα των δικαιωμάτων μας.

Πρέπει η πρώτη ψήφος μας να είναι «κόκκινη»! Επιλέγουμε το ψηφοδέλτιο με το σφυροδρέπανο στις ευρωεκλογές, το ψηφοδέλτιο με το γαρύφαλλο στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές.

Έτσι δίνουμε μια ισχυρή απάντηση σε όλους αυτούς που θέλουν να μας έχουν στο χέρι τους.

Γιατί ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ την επομένη των εκλογών θα είναι δύναμη για τη νεολαία και τον λαό στους αγώνες που έχουμε μπροστά μας.

Ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ θα είναι στήριγμα στην μάχη που δώσαμε και δίνουμε χιλιάδες νέοι σε όλη την Ελλάδα για το σχολείο που μας αξίζει, για ζωή και δουλειά με δικαιώματα, για να ζήσουμε η νεολαία και όλος ο λαός στο ύψος των δυνατοτήτων της εποχής μας, χωρίς εκμετάλλευση, φτώχεια, εξαθλίωση και πολέμους.