Το
ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ ζητάει την ψήφο του λαού για να αναδειχτεί τρίτη δύναμη και να
αποτελέσει ρυθμιστικό παράγοντα απέναντι στον διπολισμό του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ.
Γιατί το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ δεν μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική λύση για τον λαό;
Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι
εναλλακτική στο δίπολο ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, αλλά συμπλήρωμά του. Αυτό που επιδιώκει
είναι να αποκτήσει εκλογική δύναμη που θα του δώσει τη δυνατότητα να
διαπραγματευτεί καλύτερα τη συμμετοχή του σε μια αντιλαϊκή κυβέρνηση με κορμό
τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη ΝΔ, μετά τις επόμενες εθνικές εκλογές. Γι' αυτό ζητάει να είναι
τρίτη δύναμη: Είτε για να προσκολληθεί στον έναν ή στον άλλο, είτε για να αναλάβει
αυτό τα παζάρια για τον σχηματισμό κυβέρνησης, με έναν από τους δυο ή και με
τους δυο μαζί. Αυτό εννοεί όταν λέει ότι θέλει να γίνει μετεκλογικά ο
«ρυθμιστής των εξελίξεων».
Όμως, το ΠΑΣΟΚ και με άλλο
όνομα δεν παύει να είναι κόμμα δοκιμασμένο στην υλοποίηση αντιλαϊκών μέτρων,
στη χειραγώγηση του λαού, στη στήριξη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Ορισμένοι από τους πιο άγριους νόμους στα Εργασιακά και το Ασφαλιστικό έχουν τη
σφραγίδα του ΠΑΣΟΚ και οι συνέπειές τους αποτυπώθηκαν μόνιμα στη ζούγκλα της αγοράς
εργασίας, στην επιδείνωση των όρων ασφάλισης και συνταξιοδότησης της μεγάλης
πλειοψηφίας του λαού. Αυτά δεν μπορεί να ξεχαστούν μπροστά στην κάλπη, αλλά να
αποτελέσουν κριτήριο ψήφου και καταδίκης της αντιλαϊκής πολιτικής που υπηρέτησε
και υπηρετεί διαχρονικά το ΠΑΣΟΚ, είτε από τη θέση της κυβέρνησης είτε ως
αντιπολίτευση.
Το ΠΑΣΟΚ έχει μεγάλη ευθύνη
για τον αντιλαϊκό δρόμο που μας έφτασε έως εδώ, μαζί με τη ΝΔ, δίνοντας στη
συνέχεια τη σκυτάλη στον ΣΥΡΙΖΑ.
Το ΠΑΣΟΚ, που λέει ότι θέλει
να μπει σφήνα στον διπολισμό και να αποτελέσει «ρυθμιστικό παράγοντα» μετά τις
επόμενες εθνικές εκλογές, έχει ψηφίσει μαζί τους και με το Ποτάμι το τρίτο
μνημόνιο, αφού πρώτα ψήφισε τα δυο προηγούμενα με τη ΝΔ.
Αποτέλεσε για 30 χρόνια
σίγουρη επιλογή της αστικής τάξης για τη διακυβέρνηση και έχει επί δεκαετίες
πρωταγωνιστήσει με τη ΝΔ σε κάλπικα δίπολα που βλέπουμε να επαναλαμβάνονται
σήμερα, με στόχο τον εγκλωβισμό του λαού: Το «φως - σκότος» έγινε «πρόοδος -
συντήρηση», ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αναβιώνει και το «αντιδεξιό» μέτωπο, που για χρόνια
αποτέλεσε παγίδα για αριστερούς και προοδευτικούς ανθρώπους. Όλα αυτά για να
συντηρούνται τα δίπολα, η πόλωση και οι ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές, πίσω
από τις οποίες ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα κρύβουν τη στρατηγική τους
σύμπλευση στην πολιτική του κεφαλαίου και της ΕΕ, τη συμφωνία τους για
μεγαλύτερη εμπλοκή στους επικίνδυνους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι
το ΠΑΣΟΚ ήταν κυβέρνηση όταν το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε τη Γιουγκοσλαβία και η Ελλάδα
είχε μετατραπεί σε πολεμικό ορμητήριο της λυκοσυμμαχίας στα Βαλκάνια; Ποιος
ξεχνάει ότι για την επέμβαση στο Ιράκ, όπου οι πληγές ακόμα παραμένουν
ανοιχτές, η Σούδα αξιοποιήθηκε σε στρατηγικό ρόλο, με τους συμμάχους να
αποδίδουν τα εύσημα στην τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ; Ποιος μπορεί να ξεχάσει το
«ευχαριστούμε τις ΗΠΑ» του Σημίτη, μετά τα Ίμια, που με καθοριστική συμβολή των
ΑμερικανοΝΑΤΟικών γκριζαρίστηκε ακόμα περισσότερο το Αιγαίο και κατοχυρώθηκαν
πάγιες αμφισβητήσεις της Τουρκίας; Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν
κυβέρνηση όταν η Ελλάδα μπήκε στο 1ο μνημόνιο την περίοδο της οικονομικής
κρίσης;
Όπως και κάθε άλλη
σοσιαλδημοκρατική δύναμη, το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να αποτελέσει ανάχωμα στην
ακροδεξιά και τη Χρυσή Αυγή, όπως εμφανίζεται. Πρώτα απ' όλα γιατί με την
πολιτική του στηρίζει το σύστημα που γεννά και θρέφει τον φασισμό. Δεν είναι
όμως επίσης άγνωστο ότι άμεσα και έμμεσα ευνόησε την άνοδο της ακροδεξιάς στην
Ελλάδα πρώτα απ' όλα με το ακροδεξιό ΛΑ.Ο.Σ., με το οποίο άλλωστε (και μαζί με
τη ΝΔ) συγκυβέρνησε την περίοδο της κυβέρνησης Παπαδήμου. Ευνόησε τον
αντικομμουνισμό, τη συκοφάντηση του εργατικού κινήματος, μαζί βέβαια και με τα
φαινόμενα εξαγοράς εργαζομένων.
Στελέχη του στο
συνδικαλιστικό κίνημα είναι βασική συνιστώσα της συνδικαλιστικής μαφίας, που
μαζί με στελέχη της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ προωθούν τον κοινωνικό εταιρισμό και την
κοινωνική συναίνεση με την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις της, πρωταγωνιστεί στη
νοθεία και την παρέμβαση της εργοδοσίας στα συνδικάτα, σπέρνει απογοήτευση και
παραίτηση στους εργαζόμενους. Έχει βαριά ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση στο
συνδικαλιστικό κίνημα, που τα ταξικά συνδικάτα παλεύουν να ανατρέψουν.
Βασικός κορμός του
προγράμματός του, όπως άλλωστε και του ΣΥΡΙΖΑ, είναι το νέο κοινωνικό συμβόλαιο
της αναπαλαιωμένης ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, που στον πυρήνα του έχει μέτρα
για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου, σε
συνδυασμό με μέτρα αποτελεσματικότερης και πιο στοχευμένης διαχείρισης της
φτώχειας, που μεγαλώνει για τον λαό. Το πρόγραμμά του περιλαμβάνει την
προσπάθεια ανανέωσης της λαϊκής εμπιστοσύνης στην ιμπεριαλιστική συμμαχία της
ΕΕ, καλλιεργώντας αυταπάτες για φιλολαϊκή εξέλιξή της, παρέα με όλους τους
άλλους Ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες που έχουν πρωτοστατήσει στην αντιλαϊκή πολιτική
στη χώρα τους. Για το χρίσμα αυτών των δυνάμεων σφάζονται με τον ΣΥΡΙΖΑ, που
του παίρνει τα πρωτεία τα τελευταία χρόνια. Είναι φορέας της λογικής του
«μικρότερου κακού», που από την ίδια την πείρα των εργαζομένων προκύπτει ότι
οδηγεί πάντα στο μεγαλύτερο, γι' αυτό χρειάζεται να απορριφθεί και στις κάλπες
της μεθεπόμενης Κυριακής.
Ο λαός έχει κάθε λόγο να
«μαυρίσει» το ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές, δίπλα στον ΣΥΡΙΖΑ, στη ΝΔ και τα άλλα
κόμματα της ΕΕ και του κεφαλαίου. Να μαυρίσει και τους υποψηφίους στις περιφερειακές
και τοπικές εκλογές, όπου δοκιμάστηκαν για χρόνια και αποδείχτηκαν ικανοί στην
εξειδίκευση και υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής. Μόνο μια επιλογή μπορεί να
κάνει την πραγματική διαφορά στην κάλπη: Ισχυρό ΚΚΕ παντού, για να πάρει
απάντηση η πολιτική που μας έφερε έως εδώ, καταδικάζοντας τον λαό σε θυσίες
δίχως τέλος για τα κέρδη του κεφαλαίου. Για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις
αντεπίθεσης και μαχητικής ανόδου του κινήματος το επόμενο διάστημα.
Αναδημοσίευση από ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ
