Η κυβέρνηση
ισχυρίζεται ότι τα μέτρα που ανακοίνωσε συνιστούν «αλλαγή πολιτικής» και ότι
τώρα μπορεί να ανακουφίσει «τους πολλούς». Είναι έτσι;
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι τα
«αναπτυξιακά μέτρα ελάφρυνσης», που ανακοίνωσε την περασμένη βδομάδα, συνιστούν
«αλλαγή πολιτικής» σε σχέση με όσα βλέπαμε τα προηγούμενα χρόνια με τα μνημόνια
και ότι «τώρα που τελείωσε η εποπτεία», μπορεί με την πολιτική της να
ανακουφίσει «τους πολλούς». Είναι έτσι;
Tα μέτρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν συνιστούν
«αλλαγή πολιτικής» υπέρ του λαού, αλλά στην πραγματικότητα αποτελούν την άλλη
όψη της κλιμάκωσης της επίθεσης σε βάρος του. Με τη γνωστή τακτική «σου
κλέβω 10, δίνω τα 9 στο κεφάλαιο και σου γυρνάω πίσω 1» (που κι αυτό
το 1 δεν θα δινόταν χωρίς τις σημαντικές μάχες του εργατικού - λαϊκού
κινήματος), όπως επίσης και με το «φιλολαϊκό» καμουφλάρισμα
καραμπινάτων μέτρων παραπέρα ενίσχυσης του κεφαλαίου, η κυβέρνηση
θέλει να «νομιμοποιήσει» στη συνείδηση του λαού τη συνέχιση αυτής της
αντιλαϊκής πολιτικής.
Καμιά «φιλολαϊκή αλλαγή πολιτικής», καμιά «ανακούφιση
και ενίσχυση των πολλών» δεν μπορεί να υπάρξει, ούτε από τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε από
κανένα άλλο αστικό κόμμα, την ίδια στιγμή που παραμένει άθικτο και
ενισχυμένο όλο το αντιλαϊκό οπλοστάσιο για την ενίσχυση των κερδών του
κεφαλαίου, όλο το μνημονιακό πλαίσιο, που όχι μόνο «ζει και
βασιλεύει», αλλά συνεχίζει διαρκώς να ξεδιπλώνεται, εντείνοντας την επίθεση σε
βάρος του εισοδήματος και των δικαιωμάτων των εργαζομένων και του λαού.
Μια προσεκτική ματιά στα μέτρα που διαφημίζει η
κυβέρνηση είναι διαφωτιστική:
-- Την ίδια ώρα που μιλούν για «αλλαγή πολιτικής» και
για «έξοδο από τα μνημόνια και τους περιορισμούς τους», το νούμερο 1...
«προαπαιτούμενο» των λεγόμενων «μέτρων ανακούφισης» αποτελούν τα ματωμένα
υπερπλεονάσματα, η μονιμοποίηση της τεράστιας κλοπής σε βάρος του λαού.
-- Την ίδια ώρα που διατηρούνται άθικτοι όλοι οι
αντιασφαλιστικοί νόμοι των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που
δουλεύει ασταμάτητα η λεπίδα του νόμου Κατρούγκαλου αφαιρώντας μόνο στην 4ετία
2016 - 2019 επιπλέον 8,2 δισ. ευρώ από συνταξιούχους και ασφαλισμένους, την ώρα
που συνεχίζεται το πετσόκομμα των νέων συντάξεων για να πιάνονται οι νέοι
αντιλαϊκοί στόχοι, η κυβέρνηση λανσάρει ως... «αλλαγή πολιτικής» την απόδοση
μόλις 800 εκατ. ευρώ στους 2,5 εκατομμύρια συνταξιούχους! Δηλαδή, μεσοσταθμικά,
0,88 ευρώ εφάπαξ τη μέρα! Κι αυτό έχει το θράσος να το ονομάζει «13η σύνταξη»!
-- Την ίδια ώρα που διατηρείται άθικτη η αντιλαϊκή
φοροληστεία, που από τα 55 δισ. ευρώ του... «μεταμνημονιακού» κρατικού
προϋπολογισμού οι μεγάλες επιχειρήσεις πληρώνουν λιγότερα από 3 δισ. ευρώ, η
κυβέρνηση διαφημίζει ως «ανακούφιση των πολλών» τη «διευκόλυνση» των χρεωμένων
εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών για να αποπληρώσουν όσο περισσότερα γίνεται από
τα αντιλαϊκά χαράτσια!
-- Μέσα στο ίδιο πακέτο, παρουσιάζονται ως «φιλολαϊκά
μέτρα» τα νέα δωράκια για το μεγάλο κεφάλαιο: Χαρακτηριστικό παράδειγμα
αποτελεί η επιδότηση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών για τους νέους
εργαζόμενους, η οποία, σε συνέχεια του αίσχους του «υποκατώτατου» μισθού,
εξασφαλίζει στη μεγαλοεργοδοσία φτηνή εργατική δύναμη, διατηρεί τη δυνατότητα
συνεχούς αντικατάστασης «ακριβών» εργαζομένων μεγαλύτερης ηλικίας με νέους
φθηνότερους, λειτουργεί ως εργαλείο για παραπέρα διαρκή συμπίεση των μισθών.
Αντίστοιχα, με «φιλολαϊκή» προβιά (στο όνομα πάντα της «δίκαιης ανάπτυξης»)
λανσάρονται μέτρα όπως η προκλητική αύξηση του συντελεστή απόσβεσης για νέες
επενδύσεις στο 150% («υπεραπόσβεση») από 100% σήμερα, με την οποία εκχωρούνται
και νέες φοροαπαλλαγές στους επιχειρηματικούς ομίλους, καθώς και η μείωση
ορισμένων έμμεσων φόρων (που η ίδια κυβέρνηση είχε προηγουμένως αυξήσει), η
οποία δίνει στη σημερινή φάση μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους στους
επιχειρηματικούς ομίλους, με ιδιαίτερα αβέβαιο αποτέλεσμα για τη λαϊκή
κατανάλωση.
Το κατά πόσο τα κυβερνητικά μέτρα συνιστούν...
«φιλολαϊκή αλλαγή πολιτικής» αποτυπώνεται ανάγλυφα και στο θερμό
χειροκρότημα του κεφαλαίου και των ενώσεών του, που χαιρέτισαν τα
μέτρα, δηλώνοντας ότι «κινούνται προς την σωστή κατεύθυνση» και ότι
«ικανοποιούν πάγια αιτήματα του επιχειρηματικού κόσμου».
Εξίσου αποκαλυπτικό είναι το γεγονός ότι μιλάει για
«αλλαγή πολιτικής» και «ενίσχυση των πολλών» η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που, μαζί με
τα άλλα αστικά κόμματα, εξακολουθεί να καταψηφίζει σταθερά και
επανειλημμένα όλα τα μέτρα ουσιαστικής ανακούφισης του λαού που καταθέτει το
ΚΚΕ στη Βουλή με προτάσεις νόμου και τροπολογίες: Για την κατάργηση
των αντεργατικών νόμων πάνω στους οποίους οικοδομείται η εργασιακή ζούγκλα, για
την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, για την ανακούφιση των λαϊκών
οικογενειών από τα χρέη προς τις τράπεζες κ.ά.
Με άλλα λόγια, αυτοί που προσπαθούν να στηρίξουν το
παραμύθι της «αλλαγής πολιτικής» πάνω στην απάτη του «τέλους των μνημονίων» και
του «μεγαλύτερου βαθμού ελευθερίας στην οικονομική πολιτική», επιβεβαιώνουν
ότι το μεγαλύτερο μνημόνιο διαρκείας είναι η ίδια η καπιταλιστική
οικονομία, η πολιτική στήριξης της ανταγωνιστικότητας και των κερδών του
κεφαλαίου. Αυτό το μνημόνιο διαρκείας είναι κατοχυρωμένο στις Συνθήκες
και τα Σύμφωνα της ΕΕ, στις αντιλαϊκές δεσμεύσεις που τραβούν δεκαετίες μπροστά
και αποτυπώνεται στην πολιτική που υπηρετούν προσηλωμένα ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και όλα τα
υπόλοιπα αστικά κόμματα.
Με αυτό το κριτήριο πρέπει να σταθούν μπροστά σε όλες
τις κάλπες οι εργαζόμενοι και ο λαός, «μαυρίζοντας» την κοροϊδία της
κυβέρνησης, τη συγχορδία της με όλες τις αστικές δυνάμεις στην προσπάθειά τους
να ρίξουν στα Τάρταρα τις λαϊκές απαιτήσεις. Απάντηση σε όλη αυτήν την
επιχείρηση μπορεί να δώσει μόνο η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ παντού, ώστε
από καλύτερες θέσεις, με περισσότερες δυνάμεις, να δοθεί η μάχη για την πραγματική
ανακούφιση των εργαζομένων και του λαού, για την ανάκτηση των τεράστιων
απωλειών τους και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους, απέναντι στο
κεφάλαιο και την πολιτική αυτών που το υπηρετούν.
Αναδημοσίευση από ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ
