Στις τοπικές - περιφερειακές εκλογές ψηφίζουμε με τοπικά κριτήρια, για την «καθημερινότητα του πολίτη» και όχι με κομματικά κριτήρια...

Στις τοπικές - περιφερειακές εκλογές ψηφίζουμε με τοπικά κριτήρια, για την «καθημερινότητα του πολίτη» και όχι με κομματικά κριτήρια...

Στις τοπικές και περιφερειακές εκλογές, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα καλούνται να ψηφίσουν για δημάρχους, περιφερειάρχες, δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους. Το δίλημμα που αντικειμενικά μπαίνει είναι αν θα επιλέξουν ποιοι και πώς θα υλοποιήσουν, θα εξειδικεύσουν σε τοπικό περιφερειακό επίπεδο την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ, των εκάστοτε αστικών κυβερνήσεων και των κομμάτων που τις στηρίζουν, ή εάν θα επιλέξουν αγωνιστές, που θα συγκρουστούν με την κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική, θα εναντιωθούν και θα διεκδικήσουν μέτρα στήριξης και ανακούφισης των εργατικών - λαϊκών οικογενειών. Αν δηλαδή επιλέξουν να ενισχύσουν τη λαϊκή αντιπολίτευση σε αυτήν την πολιτική, είτε από τη θέση της μειοψηφίας, είτε από τη θέση της πλειοψηφίας σε κάθε Δημοτικό ή Περιφερειακό Συμβούλιο, όπως δηλαδή έδρασαν οι κομμουνιστές δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι, αλλά και οι κομμουνιστές δήμαρχοι της Πάτρας, της Καισαριανής, της Ικαρίας, της Πετρούπολης, του Χαϊδαρίου.

Ανεξάρτητοι, ακομμάτιστοι και αυτοδιοικητικοί δεν υπάρχουν. Όλοι τους έχουν αναφορές σε κόμματα, μα πάνω απ' όλα σε πολιτικές. Όλοι τους είναι με τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Όλοι τους στηρίζουν τα επιχειρηματικά σχέδια που υλοποιούνται. Με την ανταποδοτικότητα που φορτώνει νέα οικονομικά βάρη στις λαϊκές οικογένειες. Όλοι τους είναι με την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η εντατικοποίηση της εργασίας, να πληθαίνουν τα εργατικά ατυχήματα στους δήμους όπου, πάνω από 2.000 εργαζόμενοι έχουν χάσει τη ζωή τους την τελευταία 20ετία στους χώρους δουλειάς. Για να μην ξεχνιόμαστε, από τη δεκαετία του '90 με πρωτεργάτες τους εκπροσώπους της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ τότε, ξεκίνησαν να υλοποιούνται στους δήμους οι ελαστικές σχέσεις εργασίας και η μερική απασχόληση. Όλοι τους στηρίζουν την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, τις ιδιωτικοποιήσεις, το μνημονιακό πλαίσιο και τις περικοπές δαπανών για βασικά έργα και παρεμβάσεις προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων. Όλοι τους είναι με τις «ελάχιστες κοινωνικές παροχές» - ψίχουλα για τον λαό. Όλοι λοιπόν συγκλίνουν στη στρατηγική του κεφαλαίου και γι' αυτό άλλωστε υπάρχει και η βάση για αλισβερίσια, με αποτέλεσμα να βλέπουμε σε κοινά ψηφοδέλτια υποψήφιους που προέρχονται από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι και τη φασιστική Χρυσή Αυγή. Άρα, λοιπόν, είναι ψέμα και κοροϊδία τα περί τοπικών κριτηρίων. Οι μόνοι που βρίσκονται απέναντι σε όλα αυτά είναι οι υποψήφιοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης», των ψηφοδελτίων που στηρίζει το ΚΚΕ.

Τι συνθέτει τη λεγόμενη «καθημερινότητα του λαού»; Η μη κάλυψη λαϊκών αναγκών σε Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, η ανεργία, η εργασιακή ανασφάλεια, η υποβάθμιση περιοχών, η ενεργειακή φτώχεια, η εμπορευματοποίηση των πάντων, η φοροληστεία, οι ελλείψεις υποδομών σε ζητήματα που αφορούν την προστασία της ζωής του λαού και άλλα πολλά συνθέτουν τα προβλήματα με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά οι εργαζόμενοι, οι επαγγελματίες, οι νέοι, οι γυναίκες. Ποιος είναι ο χαρακτήρας όμως αυτών των προβλημάτων; Είναι αποτελέσματα ανικανότητας, κακής διαχείρισης, αδιαφορίας; Χωρίς να αγνοήσουμε και τέτοιες πλευρές, η ουσία είναι ότι όποια πέτρα και αν σηκώσεις θα βρεις από κάτω τα βασικά κεντρικά πολιτικά προβλήματα. Ακόμα κι αυτή η ανικανότητα και η αδιαφορία κυβερνήσεων και τοπικών αρχόντων είναι επιλεκτική. Όταν πρόκειται για την υλοποίηση πολιτικών που συμφέρουν τους επιχειρηματικούς ομίλους, είναι ικανότατοι. Στην πραγματικότητα, η ικανότητά τους στην υλοποίηση της πολιτικής υπέρ των κερδών των επιχειρήσεων έχει ως αποτέλεσμα η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία να ζει έναν Γολγοθά στη λεγόμενη καθημερινότητά της. Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα: Τα τελευταία περίπου δέκα χρόνια, κάθε προϋπολογισμός δήμου ή Περιφέρειας, κάθε Τεχνικό Πρόγραμμα, καταρτίζεται με συγκεκριμένες κατευθύνσεις που στέλνονται με εγκυκλίους και υπουργικές αποφάσεις προς τους δήμους και τις Περιφέρειες. Οι εκατοντάδες μνημονιακοί νόμοι που ψήφισαν όλες οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ προβλέπουν «πάγωμα» προσλήψεων, περικοπές χρηματοδότησης που έχουν ξεπεράσει πλέον το 70%, δέσμευση των ταμειακών διαθέσιμων των δήμων ως εγγύηση προς τους δανειστές για το δημόσιο χρέος, ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς από τους δήμους. Όλα αυτά «περνούν» και υλοποιούνται κατά γράμμα από εκείνους τους εκλεγμένους στα όργανα της Τοπικής και Περιφερειακής Διοίκησης που είτε ως κομματικοί, είτε ως δήθεν ακομμάτιστοι και ανεξάρτητοι υπηρετούν τις κατευθύνσεις της ΕΕ για τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, τη λογική οφέλους - κόστους, τις κατευθύνσεις για ευέλικτες εργασιακές σχέσεις.

Αν αναλογιστούμε όλα τα παραπάνω, μπορούμε να δούμε και πιο καθαρά το πώς συνδέεται η ψήφος στον δήμο και την Περιφέρεια με την ψήφο για το Ευρωκοινοβούλιο και το ελληνικό Κοινοβούλιο. Όταν, για παράδειγμα, έναν εργαζόμενο τον απασχολεί το τοπικό πρόβλημα «όποτε βρέχει πλημμυρίζω», πρέπει να αναλογιστεί ότι η επίλυση αυτού του «τοπικού» προβλήματος σκοντάφτει: Στην ανυπαρξία αντιπλημμυρικών έργων στον δήμο του με ευθύνη της διοίκησης του δήμου, στην ανυπαρξία ενιαίου αντιπλημμυρικού και ολοκληρωμένου σχεδίου στην Περιφέρεια όπου ανήκει ο δήμος του με ευθύνη της διοίκησης της Περιφέρειας, στο ότι το αντιπλημμυρικό έργο που πρέπει να γίνει δεν χρηματοδοτείται από το κράτος, γιατί προτεραιότητα είναι η χρηματοδότηση έργων που φέρνουν κέρδη στο μεγάλο κεφάλαιο και σε τελική ανάλυση, στο ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει κρίνει ως επιλέξιμο αυτό το έργο γιατί επίσης δεν αποτελεί «κερδοφόρα επένδυση» στη λογική κόστους - οφέλους για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Επομένως, είναι βασικό στις κάλπες οι εργαζόμενοι, όλος ο λαός να πάνε με κριτήριο τη ζωή τους, τις ανάγκες τους και έχοντας καθαρό το ποιον έχουν απέναντί τους.

Οι ταυτόχρονες κάλπες, λοιπόν, πρέπει να γίνουν ευκαιρία να δοθεί ταυτόχρονη απάντηση σε όλους τους κρίκους εκπόνησης και υλοποίησης της αντιλαϊκής αντεργατικής επίθεσης. Και για να πιάσει τόπο η ψήφος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, πρέπει αυτή η απάντηση να είναι ενιαία. Κι επειδή οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους γνωρίζουν όλα αυτά από πρώτο χέρι, πρέπει στις εκλογές στις κοινότητες, στους δήμους και τις Περιφέρειες να ρίξουν το ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης», στις ευρωεκλογές και τις βουλευτικές εκλογές - όποτε κι αν γίνουν -, το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Να δυναμώσουν τον μοναδικό πόλο της αντίστασης και της προοπτικής για τον λαό. 

Αναδημοσίευση από ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ