Δυνατό Ναι στο ΚΚΕ, Όχι στην ΕΕ του κεφαλαίου, Ναι στην Ελλάδα και την Ευρώπη του σοσιαλισμού
ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ
/ ΜΑΗΣ 2019
ΔΥΝΑΤΟ
ΝΑΙ ΣΤΟ ΚΚΕ
ΟΧΙ
ΣΤΗΝ ΕΕ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΝΑΙ
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ
Εργάτες, εργάτριες, αγρότες, επαγγελματίες,
συνταξιούχοι, νέοι και νέες,
Στις επερχόμενες ευρωεκλογές το ΚΚΕ σάς καλεί να
αποφασίσετε με βάση τις δικές σας ανάγκες και την πείρα που έχετε αποκτήσει όλα
αυτά τα χρόνια.
Το πραγματικό δίλημμα που τίθεται
μπροστά μας είναι:
Θα συνεχίσουμε στον αδιέξοδο δρόμο
που μας έφερε έως εδώ, που αποδεδειγμένα φέρνει φτώχεια, ένταση της
εκμετάλλευσης, ανεργία, δυσβάσταχτα βάρη και χρέη για τον λαό, ανασφάλεια για
το αύριο τόσο στην Ελλάδα όσο και σ' όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, ή θα
αντεπιτεθούμε ενάντια στην ΕΕ των μονοπωλίων και την πολιτική της, στο κεφάλαιο
και τις κυβερνήσεις του;
Η ίδια η πραγματικότητα αποδεικνύει ότι η ΕΕ και η
πολιτική της δε μπορεί να αλλάξει υπέρ των λαών. Μόνο χειρότερη μπορεί να
γίνει. Όμως, η καθήλωση της ζωής μας στον σημερινό βάλτο δεν είναι μονόδρομος.
Μπορούμε να ορθώσουμε το ανάστημά μας, να απαντήσουμε
στην επίθεση που δέχονται από την άρχουσα τάξη η ζωή και τα δικαιώματά μας.
Μπορούμε να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας για ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ από την ΕΕ και
για να πάρει επιτέλους ο λαός στα χέρια του τα κλειδιά της οικονομίας και το
τιμόνι της εξουσίας.
Μπορούμε να ισχυροποιήσουμε το ΚΚΕ
παντού, για να δυναμώσουν η λαϊκή αντίσταση και διεκδίκηση, η ελπίδα, η
προοπτική της πραγματικής ανατροπής.
Οι λαοί όλων των κρατών - μελών της ΕΕ μπορούν και
πρέπει να βαδίσουν το δρόμο της ανατροπής σε κάθε χώρα, για να ανοίξει ο δρόμος
για την Ευρώπη του σοσιαλισμού.
Δεν
υπάρχουν περιθώρια για άλλες αυταπάτες!
Η ΕΕ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΣΕ ΚΑΘΕ
ΧΩΡΑ.
Δεν εξανθρωπίζεται, δε μπορεί να μετατραπεί σε
Ευρώπη των εργαζομένων. Η ΕΕ είναι εχθρός των λαών.
Τα παραμύθια που παρουσιάζουν την ΕΕ και την
Ευρωζώνη ως την Ευρώπη της σύγκλισης, της κοινωνικής συνοχής, της διαρκούς και
αειφόρου ανάπτυξης, έχουν αποκαλυφθεί πλήρως από την ίδια την
πραγματικότητα.
Οι υποσχέσεις για την Ευρώπη της «κοινωνικής συνοχής»
συντρίβονται από την πραγματικότητα των βάρβαρων μέτρων, της επέλασης στους
μισθούς και τις συντάξεις, των ελαστικών εργασιακών σχέσεων για να γίνει φθηνότερη
η εργατική δύναμη. Οι αντιλαϊκές κατευθύνσεις της πολιτικής μνημονίου
διαρκείας, των ιδιωτικοποιήσεων, της κατεδάφισης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων,
της φοροαφαίμαξης του λαού, της περικοπής των κρατικών δαπανών κοινωνικής
πολιτικής, εφαρμόζονται σ' όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ για να θωρακίσουν τα
κέρδη και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων. Η λαϊκή
δυσαρέσκεια που διογκώνεται δεν αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία, όπως αποδεικνύουν
τα γεγονότα με τα «κίτρινα γιλέκα» στη Γαλλία, τις απεργιακές κινητοποιήσεις σε
άλλες χώρες.
Η αντιλαϊκή πολιτική προωθείται με σειρά μηχανισμών
εποπτείας των προϋπολογισμών, με «κόφτες» δικαιωμάτων και ματωμένα πλεονάσματα.
Αυτό υπηρετούν οι μηχανισμοί της ΕΕ, όπως το
Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, η Ενισχυμένη Οικονομική Διακυβέρνηση, τα
Ευρωπαϊκά Εξάμηνα, η Τραπεζική Ένωση, το υπό δημιουργία Ευρωπαϊκό
Νομισματικό Ταμείο κ.ά. Η ΕΕ και οι κυβερνήσεις της πολεμούν το αγωνιζόμενο
εργατικό - λαϊκό κίνημα, ενισχύουν την εργοδοτική τρομοκρατία, ποινικοποιούν τη
συνδικαλιστική δράση.
Πίσω από τις ανέξοδες διακηρύξεις περί «κοινωνικών δικαιωμάτων»,
«δίκαιων θέσεων εργασίας», προβάλλει η αμείλικτη πραγματικότητα των 16,6
εκατομμυρίων ανέργων, των εκατομμυρίων της μερικής απασχόλησης, των 113
εκατομμυρίων που ζουν στο όριο ή κάτω από το όριο της φτώχειας, των αγροτών και
των βιοτεχνών που καταχρεώνονται και εκτοπίζονται από την παραγωγή.
Η ΕΕ μεθοδευμένα προωθεί το «ελάχιστο εγγυημένο
εισόδημα» στα όρια της επιβίωσης των εργαζομένων, πιέζοντας το επίπεδο
μισθών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων προς τα κάτω. Ανέτρεψε και ανατρέπει
διαρκώς όλες τις κατακτήσεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Με τον
λεγόμενο Ευρωπαϊκό Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων διαχειρίζονται την εξαθλίωση,
που προκαλεί η στρατηγική του κεφαλαίου, διατηρώντας ένα ελάχιστο όριο
επιβίωσης, το οποίο βρίσκεται κάτω και από το δικό τους άθλιο όριο της
φτώχειας.
Η επιβολή της εργασιακής ζούγκλας, η ιδιωτικοποίηση
της Κοινωνικής Ασφάλισης, η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης ακόμα και
στα 70 χρόνια, η μείωση των συντάξεων και η προώθηση της λεγόμενης Ενεργού
Γήρανσης για δουλειά μέχρι το θάνατο έναντι ευτελούς μισθού είναι ο σημερινός
παράδεισος της Ευρωζώνης.
Οι υποσχέσεις για Ευρώπη της σύγκλισης
διαψεύστηκαν. Αποδείχτηκε ότι διευρύνεται το χάσμα ακόμα και μέσα στον
ηγετικό πυρήνα της Ευρωζώνης προς όφελος της Γερμανίας. Αυξάνεται η ανισόμετρη
ανάπτυξη των κρατών - μελών. Οξύνονται οι ανταγωνισμοί που δυναμώνουν και τις
αποσχιστικές τάσεις. Δυναμώνουν οι φυγόκεντρες δυνάμεις με κορυφαίο
παράδειγμα το Brexit. Οι αντιθέσεις συμφερόντων ανάμεσα στις αστικές τάξεις των
κρατών εκφράζονται με τη διαπάλη σε όλα τα βασικά ζητήματα, από τη
δημοσιονομική πολιτική μέχρι το Προσφυγικό. Όμως, όλες οι διαφορετικές αστικές
προτάσεις είναι εχθρικές για τον λαό. Όλες απαιτούν θυσίες στο βωμό της
κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Οι αυταπάτες για την ΕΕ της διαρκούς, αειφόρου
ανάπτυξης δέχτηκαν ήδη σοβαρό πλήγμα με την εκδήλωση της καπιταλιστικής
κρίσης στην Ευρωζώνη και διεθνώς το 2008 - 2009. Ο μέσος ετήσιος ρυθμός
ανάπτυξης της Ευρωζώνης παρουσιάζει σχετική στασιμότητα ολόκληρη τη
δεκαετία 2006 - 2016. Η προσπάθεια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να στηρίξει την
πορεία ανάκαμψης με μικρή χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής δε μπορεί να
αντιμετωπίσει το μεγάλο μέγεθος του κεφαλαίου, που υπερσυσσωρεύεται, λιμνάζει
και δε μπορεί να επενδυθεί με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους. Το βλέπουμε με
διάφορες μορφές από τους προβληματικούς τραπεζικούς ομίλους μέχρι τα
υπερχρεωμένα κράτη της ΕΕ. Ήδη εμφανίστηκε η νέα επιβράδυνση της
ανάπτυξης της Ευρωζώνης, που προαναγγέλλει την επερχόμενη νέα καπιταλιστική
οικονομική κρίση.
Η ίδια η ζωή αποδεικνύει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν
βελτιώνεται προς όφελος των λαών, δεν γίνεται φιλολαϊκή. Δεν εκδημοκρατίζεται,
γιατί είναι μια ένωση κρατών που εκφράζει τα συμφέροντα μεγάλων επιχειρηματικών
ομίλων, μονοπωλίων και των σκληρών ανταγωνιστικών συμφερόντων τους με τα
μονοπώλια των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας, της Κίνας και της Ρωσίας. Η ανισομετρία, το
χτύπημα των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις είναι
στο DNA της ΕΕ, είναι στοιχεία του ιμπεριαλιστικού της χαρακτήρα.
Η ΕΕ δεν ξεστράτισε την τελευταία εικοσαετία από τις
δήθεν φιλολαϊκές προθέσεις των ιδρυτών της και τις δήθεν ανθρώπινες αξίες τους.
Ήταν από την ίδρυσή της μια αντιλαϊκή, διακρατική, ιμπεριαλιστική
συμμαχία.
Οι αλλαγές στην πολιτική της γίνονταν πάντα, όπως
γίνονται και σήμερα, με γνώμονα τα στρατηγικά συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου
σε βάρος των λαών.
Το ΚΚΕ προειδοποίησε έγκαιρα τον λαό:
Για τον αντιδραστικό χαρακτήρα της και αγωνίστηκε
ενάντια στην ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ, τον πρόδρομο της ΕΕ. Πριν ακόμα τη
δικτατορία του '67, το ΚΚΕ αλλά και η ΕΔΑ χαρακτήρισαν την ΕΟΚ «λάκκο των
λεόντων».
Την εποχή της μετεξέλιξης της ΕΟΚ σε Ευρωπαϊκή
Οικονομική και Νομισματική Ένωση (1992), το ΚΚΕ καλούσε σε οργάνωση του αγώνα
ενάντια στη συνθήκη του Μάαστριχτ που τη θεμελίωνε, ενάντια στα νέα βάρβαρα
μέτρα που θα έρχονταν, ενώ όλα τα αστικά κόμματα πρόβαλλαν το «απάνεμο λιμάνι
της σταθερότητας στο οποίο θα αγκυροβολούσε η χώρα μας». Το ίδιο και όταν με
φιέστες και τυμπανοκρουσίες η Ελλάδα υιοθετούσε το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα
(2002) ως μέσο της αειφόρου ανάπτυξης.
Η ζωή απέδειξε ποιος έλεγε την αλήθεια, ποιος
πρωταγωνίστησε στους αγώνες για τα συμφέροντα των εργαζομένων και ποιοι
συνειδητά προσπάθησαν και προσπαθούν να εξαπατήσουν τον λαό. Ακόμα και οι
σημερινοί «ευρωσκεπτικιστές» πολιτικοί, από τον Καρατζαφέρη μέχρι τον Αλαβάνο,
τον Λαφαζάνη και άλλα στελέχη της σημερινής ΛΑΕ αποδέχονταν τότε τον
ευρωμονόδρομο.
Σήμερα, οι αρνητικές για τους λαούς συνέπειες της
καπιταλιστικής ανάπτυξης που στηρίζει η ΕΕ σε όλα τα κράτη - μέλη της, είναι
ορατές δια γυμνού οφθαλμού. Το ποσοστό ανεργίας των νέων στην Ευρωζώνη ξεπερνά
το 17%. Η μερική απασχόληση ξεπερνά το 21%. Το 22,5% του πληθυσμού ζει στο
επίσημο όριο ή κάτω από το όριο της φτώχειας στην ΕΕ. Το μέλλον που μας επιφυλάσσουν
η ΕΕ, η καπιταλιστική οικονομία, είτε σε φάση κρίσης είτε σε φάση ανάπτυξης,
είναι μέλλον χωρίς σταθερή δουλειά, χωρίς δημόσιες, δωρεάν παρεχόμενες
σύγχρονες κοινωνικές υπηρεσίες στην Παιδεία, στην Πρόνοια, στην Υγεία, στον
Αθλητισμό - Πολιτισμό κ.λπ., δηλαδή χωρίς ικανοποίηση των αναγκών μας.
Όξυνση
των προβλημάτων των γυναικών
Στο πλαίσιο της στρατηγικής της ΕΕ για «Εναρμόνιση
Οικογενειακής και Επαγγελματικής Ζωής», η φροντίδα της οικογένειας, των
ηλικιωμένων, των ασθενών, των ΑΜΕΑ, αντί για κοινωνικό δικαίωμα,
αντιμετωπίζεται ακόμα περισσότερο ως ατομική υπόθεση.
Ενισχύονται η εκμετάλλευση και η καταπίεση των
εργαζόμενων γυναικών με ελαστικές σχέσεις εργασίας. Μειώνεται η κρατική
προστασία και στοχοποιείται η μητρότητα από την εργοδοσία. Γενικεύονται οι
τεράστιες ελλείψεις κρατικών υποδομών και υπηρεσιών που διευκολύνουν τις
γυναίκες να δουλέψουν, με μαζικούς αποκλεισμούς παιδιών από τους παιδικούς
σταθμούς. Το μοίρασμα των πενιχρών γονικών αδειών μεταξύ ανδρών και γυναικών
γίνεται με κριτήριο την παραγωγικότητα για το κεφάλαιο μεταξύ πατέρα και
μητέρας και ως μέσο συγκάλυψης της έλλειψης κρατικής στήριξης της μητρότητας.
Στο
στόχαστρο η νεολαία
Η λεγόμενη «Στρατηγική της ΕΕ για τη νεολαία»
διαμορφώνει ακόμα πιο φτηνό εργατικό δυναμικό στα μονοπώλια, χωρίς εργασιακά -
ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα, μετακινούμενο, ακόμα κι από χώρα σε χώρα,
με προγράμματα όπως το «Εγγύηση για τη Νεολαία», «Κάρτα νέων σε
κίνηση» κ.ά.
Χρηματοδοτεί προγράμματα όπως το «Ευρωπαϊκό Σώμα
Αλληλεγγύης», που αποτελεί μηχανισμό ενσωμάτωσης και συμμετοχής των νέων με
όρους εθελοντή ή πάμφθηνου εργαζόμενου σε σχεδιασμούς του κεφαλαίου.
Με όχημα την εφαρμογή της αντιδραστικής «Συνθήκης της
Μπολόνια», η ΕΕ στοχεύει στην κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα των
πανεπιστημίων, στην επιβάρυνση των φοιτητών με δάνεια, στην επιβολή διδάκτρων
στα ΑΕΙ, στις συγχωνεύσεις ιδρυμάτων, με περιεχόμενο σπουδών που υπηρετεί τους
στόχους και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Ενισχύει την άμεση παρέμβαση των
επιχειρηματικών ομίλων στην εκπαίδευση. Χρησιμοποιεί τη μαθητεία, για να
χτυπήσει τα δικαιώματα των σπουδαστών της κατάρτισης, των νέων εργαζομένων.
Ασφυξία
για τους επαγγελματίες και τους αγρότες
Η Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ στοχεύει στη
συγκέντρωση της γης και της παραγωγής σε λίγα χέρια. Μειώνει το εισόδημα των
μικρών αγροτοκτηνοτρόφων. Αυξάνει το κόστος παραγωγής. Οδηγεί σε ξεκλήρισμα
χιλιάδες αγροτικά νοικοκυριά. Η συντριπτική πλειοψηφία των ενισχύσεων
κατευθύνεται στους μεγαλοαγρότες και τους αγροτοβιομήχανους.
Οι αυτοαπασχολούμενοι της πόλης βιώνουν τα χρέη, την
υψηλή φορολογία, την έλλειψη ελεύθερου χρόνου, την αδυναμία συνταξιοδότησης και
ασφαλιστικής κάλυψης κ.ά. Ένα τμήμα τους αντικειμενικά οδηγείται στο λουκέτο,
την ώρα που τα προγράμματα χρηματοδότησης της ΕΕ στηρίζουν κυρίως τους μεγάλους
ομίλους.
Οι διαφορετικές προτάσεις για το μέλλον της ΕΕ έχουν
κοινό παρονομαστή τις συνεχείς θυσίες των λαών.
Όσο αυξάνεται η ανισόμετρη ανάπτυξη ακόμα και στον
σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης, τόσο θα αυξάνονται οι αποκλίσεις συμφερόντων
ανάμεσα στις αστικές τάξεις που καθιστούν αβέβαιο το μέλλον της. Η ισχυροποίηση
του ρεύματος του αστικού ευρωσκεπτικισμού είναι το πιο χαρακτηριστικό, αλλά όχι
το μοναδικό, παράδειγμα.
Οι διαφορετικές προτάσεις για το μέλλον της ΕΕ (από τη
δημοσιονομική πολιτική και την ενοποίηση του τραπεζικού τομέα έως το
Προσφυγικό) αντανακλούν τη διαπάλη των αστικών κυβερνήσεων, για να διασφαλίσουν
τη μεγαλύτερη κρατική στήριξη και τους καλύτερους όρους κερδοφορίας για τους
εγχώριους επιχειρηματικούς ομίλους τους.
Όμως, καμιά από αυτές ή άλλες παρόμοιες προτάσεις δεν
μπορούν να οδηγήσουν σε φιλολαϊκή στροφή της ΕΕ. Όλες συγκλίνουν στην απαίτηση
να κάνει συνεχώς ο λαός θυσίες, για να ανακάμψουν τα κέρδη των μονοπωλιακών
ομίλων.
«Η φυγή προς τα εμπρός», «η εμβάθυνση με δομές
ενιαίας διακυβέρνησης της Ευρωζώνης», που προτείνουν τα κοινοτικά επιτελεία
και ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν, ακόμα και αν μπορούσε να υλοποιηθεί, θα
σηματοδοτούσε την ενιαία αποφασιστική εφαρμογή των ίδιων προαναφερόμενων
αντιδραστικών κατευθύνσεων σε βάρος των λαών.
Απέναντι στις κοινοτικές προτάσεις για «εμβάθυνση» της
ΕΕ και της Ευρωζώνης, εμφανίζονται μετά το Brexit ο κυοφορούμενος άξονας
Ιταλίας - Πολωνίας και η ομάδα κρατών του Βίσεγκραντ, που απαιτούν ενίσχυση
της εθνικής κυριαρχίας των κρατών - μελών της ΕΕ σε μια σειρά από τομείς.
Ταυτόχρονα, επανέρχονται οι προτάσεις για κατάργηση «της
αρχής της ομοφωνίας» των κρατών - μελών, θεσμοθέτηση της ΕΕ πολλών
ταχυτήτων και για «πιο μικρή Ευρωζώνη», με την παρέμβαση του μπλοκ των 10
χωρών με επικεφαλής την Ολλανδία.
Η πρόσφατη Συνθήκη του Άαχεν δείχνει ότι, από
τη μια, η Γαλλία και η Γερμανία προετοιμάζονται για όλα τα ενδεχόμενα στην
Ευρωζώνη και, από την άλλη, τη δυσκολία να συγκροτηθεί ένας συμπαγής
γαλλογερμανικός άξονας, λόγω της αύξησης της ανισότητας ισχύος μεταξύ των δύο
κρατών. Αυτές τις αντιθέσεις στο στρατόπεδο του κεφαλαίου, του πραγματικού
εχθρού, μπορεί και πρέπει να εκμεταλλευτεί το λαϊκό κίνημα για να βάλει τη
σφραγίδα του στις εξελίξεις.
ΕΕ
και ΝΑΤΟ πολέμου συνδικάτο!
Η ΕΕ ως ιμπεριαλιστική ένωση στηρίζει τη στρατηγική
του ΝΑΤΟ, που το υπολογίζει ως «βασικό πυλώνα της Ευρωπαϊκής Ασφάλειας».
Παράλληλα, παίρνει μέτρα για τη δική της αυτοτελή δράση, ενισχύοντας την
επιθετικότητα και τη στρατιωτικοποίησή της. Αυτόν το χαρακτήρα έχει η «Κοινή
Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας» (ΚΠΑΑ) και η αποκαλούμενη «Παγκόσμια
Στρατηγική».
Δημιουργεί δυνάμεις ταχείας αντίδρασης για
πολεμικές επιχειρήσεις, όπως η «Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία» (PESCO),
που αποτελεί τη βάση και για τη Σχολή Πρακτόρων της ΕΕ. Αυτήν τη σχολή
δεσμεύτηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να εγκαταστήσει στην Ελλάδα, εμπλέκοντας
τη χώρα σε νέα, επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια.
Επικαλείται την «αναπτυξιακή βοήθεια» και την
ψευδεπίγραφη «εξαγωγή δημοκρατίας και των αξιών της ΕΕ», με την
αξιοποίηση διάφορων ΜΚΟ, για επεμβάσεις σε τρίτες χώρες.
Ενισχύονται οι μηχανισμοί καταστολής και φακελώματος,
όπως η Ευρωπαϊκή Συνοριοφυλακή - Ακτοφυλακή, η Σένγκεν, η
Ευρωεισαγγελία, στην οποία θα υπάγονται οι εθνικές αστυνομικές και
δικαστικές αρχές. Φακελώνονται ταξιδιώτες και παρακολουθούνται ηλεκτρονικές
επικοινωνίες στο όνομα της καταπολέμησης «της τρομοκρατίας και της
ριζοσπαστικοποίησης».
Η
ΕΕ οξύνει το προσφυγικό πρόβλημα
Η πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων των κρατών -
μελών οξύνει το προσφυγικό πρόβλημα. Οδηγεί στον εγκλωβισμό σε άθλιες
συνθήκες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες, θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων
και της εξαθλίωσης. Οι διακηρύξεις περί «αλληλεγγύης» είναι ψεύτικες,
υποκριτικές. Η στάση τους τροφοδοτεί ακροδεξιές, φασιστικές δυνάμεις.
Η πολιτική αυτή οδήγησε σε 2.000 νεκρούς στη
Μεσόγειο μόνο το 2018, σε απαράδεκτους φράκτες που έχουν υψώσει κυβερνήσεις της
ΕΕ, στο μπλοκάρισμα καραβιών με μετανάστες ακόμα και με μικρά παιδιά, στα
στρατόπεδα συγκέντρωσης - «hot spots», όπου στοιβάζονται οι πρόσφυγες, διπλά
εγκλωβισμένοι στα ελληνικά νησιά με ευθύνη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, του
αντιδραστικού κανονισμού του Δουβλίνου.
Η
απάτη του «προοδευτικού μετώπου» ενάντια στην άνοδο της άκρας Δεξιάς στην
Ευρώπη
Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, άλλων δυνάμεων της
ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, αλλά και της κεντροδεξιάς, προβάλλεται το ζήτημα
του μετώπου απέναντι στην «άκρα Δεξιά», στον «εθνικισμό» και τον
«ευρωσκεπτικισμό» ως το «νέο προοδευτικό μέτωπο», η «νέα αντιφασιστική συμμαχία
των δημοκρατικών δυνάμεων», που θα σώσει την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη δημοκρατία
από την άνοδο των ακραίων εθνικιστών και των φασιστών.
Η συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με το οπορτουνιστικό Κόμμα της
Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) και δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, στο όνομα ενός
«προοδευτικού μετώπου» για τη δήθεν αντιμετώπιση της ακροδεξιάς και του
«νεοφιλελευθερισμού», έχει πραγματικό στόχο τον εγκλωβισμό του ελληνικού και
των άλλων λαών στην ΕΕ του κεφαλαίου, σε φάσεις που τα γεγονότα προκαλούν
αμφισβήτηση της πολιτικής της.
Προσπαθούν να κρύψουν από τον λαό ότι οι
σοσιαλδημοκρατικές, «αριστερές» και «προοδευτικές» κυβερνήσεις προώθησαν και
εφάρμοσαν όλα αυτά τα χρόνια την επίσημη αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ, που
επιτρέπει στα εθνικιστικά «ακροδεξιά» κόμματα να ψαρεύουν στα θολά νερά της
λαϊκής δυσαρέσκειας και να ενισχύονται. Προσπαθούν να κρύψουν ότι όλοι μαζί,
ευρωλάγνοι και ευρωσκεπτικιστές, κοσμοπολίτες και εθνικιστές, στηρίζουν την
ενιαία αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση του κεφαλαίου σε όλα τα κράτη μέλη της
ΕΕ.
Ποιοι είναι, αλήθεια, αυτοί που συγκροτούν το
«προοδευτικό μέτωπο»;
Ο Τσίπρας, ο Μακρόν, η Μέρκελ, ο Γιούνκερ, ο
Μοσκοβισί, ο Τουσκ, ο Ντράγκι, τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, τα κόμματα της
«ευρωπαϊκής αριστεράς», οι Πράσινοι, οι φιλελεύθεροι. Τα πρώην στελέχη του
ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού και της ΝΔ που συσπειρώνονται στον ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι αυτοί,
δηλαδή, που είτε από θέσεις ηγετικές στην ΕΕ ή στις χώρες τους είτε από θέσεις
κυβέρνησης ή αντιπολίτευσης στην Ελλάδα στήριξαν με κάθε τρόπο την αντιλαϊκή -
αντεργατική πολιτική, την ουσία της πολιτικής των μνημονίων. Όλοι αυτοί που
στηρίζουν τη μόνιμη εποπτεία των ευρωπαϊκών εξαμήνων, τα ματωμένα πλεονάσματα,
τους προϋπολογισμούς φτώχειας για τα λαϊκά στρώματα, των περικοπών σε Παιδεία,
Υγεία, Πρόνοια. Όλοι αυτοί που πασχίζουν για την ενίσχυση του ιμπεριαλιστικού
ρόλου της ΕΕ σε όλο τον κόσμο, τη διαμόρφωση δικών της στρατιωτικών και
κατασταλτικών μηχανισμών αποτελεσματικών σε επεμβάσεις και καταστολή της λαϊκής
πάλης. Δυνάμεις που στηρίζουν τον αντικομμουνισμό, την απαράδεκτη εξίσωση
φασισμού - κομμουνισμού.
Με τι σκοπό το συγκροτούν;
Σκοπός τους είναι να «σώσουν» την Ευρωπαϊκή Ένωση από
τη λαϊκή δυσαρέσκεια, ρίχνοντας τις συνέπειες δήθεν στην κακή φιλελεύθερη
διαχείριση, που και οι ίδιοι την άσκησαν. Ο σκοπός τους είναι βαθιά αντιλαϊκός
και αντιδραστικός.
Είναι «εχθροί» του εθνικισμού και των φασιστικών
δυνάμεων;
Οι δυνάμεις αυτές δεν είναι αντίπαλοι του εθνικισμού
και του φασισμού, όπως διατείνονται, γιατί στηρίζουν με νύχια και με δόντια το
σύστημα που τους γεννά και τους θρέφει.
Γιατί, δεν έχουν πρόβλημα να συνεργάζονται και σε
κυβερνητικά σχήματα με ακραίες εθνικιστικές και νεοφιλελεύθερες δυνάμεις, όπως
έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, όπως έκαναν άλλα κόμματα σε κράτη της ΕΕ,
νομιμοποιώντας ουσιαστικά αντιδραστικές και εθνικιστικές αντιλήψεις.
Γιατί, στηρίζουν τον αντικομμουνισμό της ΕΕ που
αθωώνει τον ναζισμό, τον φασισμό και τον εθνικισμό, ανοίγει πανιά στην ιστορική
αναθεώρηση και τους κάθε είδους εθνικιστές.
Γιατί, στηρίζουν την πολιτική ιμπεριαλιστικών
επεμβάσεων και πολέμων με τη συμμετοχή της ΕΕ, το δόγμα του προληπτικού
χτυπήματος για την αντιμετώπιση τάχα της τρομοκρατίας που προκαλούν οι ίδιοι,
την πολιτική του εγκλωβισμού χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών θυμάτων της
φτώχειας και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, με σκοπό την καλύτερη αξιοποίησή
τους στα γεωπολιτικά παιχνίδια και τα επιχειρηματικά σχέδια.
Και στη χώρα μας, η ναζιστική εγκληματική οργάνωση
Χρυσή Αυγή είναι γέννημα του καπιταλισμού και αξιοποιείται ως δύναμη κρούσης
ενάντια στο εργατικό κίνημα. Τροφοδοτήθηκε από στρατιωτικές και αστυνομικές
κρατικές δυνάμεις σε συνθήκες που η αντιλαϊκή πολιτική νεοφιλελεύθερων,
σοσιαλδημοκρατικών και αυτοαποκαλούμενων «αριστερών» κυβερνήσεων προκάλεσε
λαϊκή αγανάκτηση.
Η ψήφος στις ευρωεκλογές θα πρέπει να απορρίψει τα
ψεύτικα «προοδευτικά μέτωπα» του ΣΥΡΙΖΑ και των ευρωατλαντικών φίλων του.
Να απορρίψει όλες τις δυνάμεις που πίνουν νερό στο
όνομα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρωατλαντισμού, που διαγκωνίζονται με τον
ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος είναι πιο πιστός στην πολιτική συμμετοχής στην ΕΕ και το
ΝΑΤΟ.
Να καταδικάσει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ για το ρόλο
που έπαιξαν σχετικά με την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μια επιλογή
που έχουν πληρώσει πολύ ακριβά οι εργαζόμενοι, οι επαγγελματίες, οι αγρότες, οι
νεολαίοι.
Να τους καταδικάσει, γιατί οι κυβερνήσεις τους στήριξαν
την υλοποίηση των στρατηγικών της ΕΕ στη χώρα μας.
Να τους καταδικάσει, γιατί και πάλι την ίδια πολιτική
θα προωθήσουν. Μόνο με ισχυρό ΚΚΕ και εργατική - λαϊκή αντεπίθεση μπορούμε να
αναχαιτίσουμε και να ανατρέψουμε την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ των μονοπωλίων.
Πραγματικά προοδευτικό είναι η πάλη για τις σύγχρονες
λαϊκές ανάγκες, που στραγγαλίζονται στη μέγγενη της καπιταλιστικής οικονομίας,
είναι η πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ, ανατροπή της εξουσίας των
καπιταλιστών.
Πραγματικά προοδευτική είναι η πολιτική του ΚΚΕ.
Η δυσαρέσκεια, η αγανάκτηση που υπάρχουν σε ευρύτερα
τμήματα του λαού στην Ελλάδα, των λαών της Ευρώπης, δεν πρέπει να εγκλωβιστούν
ούτε στον εθνικισμό και τον ευρωσκεπτικισμό, σε αναζήτηση άλλων ιμπεριαλιστικών
συμμαχιών και νομίσματος, ούτε στον δήθεν εξωραϊσμό της ΕΕ.
Στη Βρετανία του Brexit, στην Ιταλία του Σαλβίνι, η
αντιλαϊκή, αντεργατική πολιτική προχωρά ακάθεκτη, παντού οι εργαζόμενοι
πληρώνουν τις επιλογές της αστικής τάξης να αντιπαρατεθεί με την ΕΕ για τα δικά
της συμφέροντα. Πολύ απλά, γιατί η κόντρα με την ΕΕ δεν γίνεται από τη σκοπιά
των λαϊκών συμφερόντων, αλλά από τη σκοπιά των συμφερόντων των επιχειρηματικών
ομίλων.
Η καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής δεν συνιστά ρήξη
προς όφελος του λαού. Μια απλή αλλαγή νομίσματος δεν πρόκειται να λύσει τα
λαϊκά προβλήματα όσο συνεχίζουν να «βασιλεύουν» οι βάρβαροι νόμοι της
καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Το λαϊκό εισόδημα θα εξανεμιστεί σε αυτήν την
περίπτωση με άλλον τρόπο, με την υποτίμηση του νέου νομίσματος, την
αισχροκέρδεια, την ανατίμηση των εισαγόμενων εμπορευμάτων, τις νέες θυσίες στο
βωμό της ανταγωνιστικότητας των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων.
Ανάμεσα στα κόμματα που υπηρετούν το κεφάλαιο, σινικά
τείχη δεν υπάρχουν.
Η μοναδική καθαρή αντίθεση στην ΕΕ, στον
ιμπεριαλιστικό της χαρακτήρα, στο αντεργατικό, αντιλαϊκό της περιεχόμενο μπορεί
να εκφραστεί μόνο με την ενίσχυση του ΚΚΕ. Γιατί το ΚΚΕ δεν παλεύει με στόχο η
Ελλάδα να ενταχθεί σε μια άλλη ιμπεριαλιστική συμμαχία ή για μια αλλαγή
νομίσματος με διατήρηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Υπάρχει
άλλος δρόμος, ο σοσιαλισμός
Οι ευρωεκλογές δεν θα ανατρέψουν το σάπιο
εκμεταλλευτικό σύστημα. Μπορούν όμως να ενισχύσουν το λαϊκό κίνημα σήμερα,
βάζοντας φρένο στα χειρότερα και ανοίγοντας αύριο το δρόμο της ανατροπής. Η
παραμονή στην ΕΕ και την Ευρωζώνη δεν είναι μονόδρομος. Η κοινωνία μπορεί να
ζήσει χωρίς τους καπιταλιστές, να βάλει σε κίνηση την παραγωγή, τις υπηρεσίες
με άλλες κοινωνικές σχέσεις. Το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει και μπορεί τόσο
στην Ελλάδα όσο και σε όλη την Ευρώπη να οργανώσει την αντεπίθεσή του.
Να αξιοποιήσει τις φυγόκεντρες τάσεις της ΕΕ. Να συνδέσει την πάλη για
αποδέσμευση από την ΕΕ με την πάλη για ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου σε
κάθε χώρα, για την κοινωνική ιδιοκτησία και τον κεντρικό σχεδιασμό, με την
εργατική - λαϊκή συμμετοχή στα όργανα διεύθυνσης και εξουσίας.
Ενισχύουμε το ΚΚΕ στις ευρωεκλογές και σε όλες τις
εκλογικές μάχες:
1. Γιατί το ΚΚΕ
πρωταγωνιστεί για να δυναμώσει η πάλη του λαού και να μπουν εμπόδια
στην αντιλαϊκή πολιτική που θα ακολουθήσει κάθε αστική κυβέρνηση τα
επόμενα χρόνια, με πυρήνα είτε τη ΝΔ είτε τον ΣΥΡΙΖΑ.
2. Γιατί η
ψήφος στο ΚΚΕ στέλνει μήνυμα αντεπίθεσης, αισιοδοξίας και
μαχητικότητας σε όσους παλεύουν για την ανασύνταξη του εργατικού και λαϊκού
κινήματος στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη.
3. Γιατί, η
ψήφος στο ΚΚΕ είναι ψήφος καταδίκης της ιμπεριαλιστικής ένωσης της ΕΕ,
καθώς και των κυβερνήσεων και των κομμάτων που εφάρμοσαν και θα συνεχίσουν να
εφαρμόζουν την αντιλαϊκή πολιτική της, δηλαδή της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του
ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ.
4. Γιατί το ΚΚΕ
αγωνίζεται ενάντια στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και
της ΕΕ στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο, που απειλούν την ειρήνη
και τη σταθερότητα των συνόρων της περιοχής. Γιατί μόνο το ΚΚΕ εναντιώνεται
τόσο στη ΝΑΤΟϊκή συμφωνία των Πρεσπών όσο και στις εθνικιστικές φωνές που
θεωρούν ότι «η Μακεδονία είναι μία και ελληνική».
5. Γιατί μόνο
το ΚΚΕ αποτελεί συνεπή αντίπαλο της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, διότι
αντιπαλεύει το σύστημα που θρέφει και χρειάζεται το φασιστικό ρεύμα.
Αντιπαλεύει και την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που δεν λαμβάνει ούτε καν μέτρα για να
τελειώσει επιτέλους η δίκη της εγκληματικής οργάνωσης.
6. Γιατί η
Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ μέσα στην Ευρωβουλή, μέσα στους χώρους δουλειάς,
σε άμεση επικοινωνία με μεγάλο αριθμό μαζικών οργανώσεων, αποκάλυψε και
καταψήφισε όλα τα μέτρα που στρέφονταν κατά των εργαζομένων.
7. Γιατί το
ΚΚΕ προειδοποίησε έγκαιρα το λαό για το ρόλο της ΕΟΚ, της ΕΕ, της
Ευρωζώνης και για τις αντιδραστικές κατευθύνσεις που προωθούσαν τα ευρωενωσιακά
και κυβερνητικά επιτελεία.
8. Γιατί η
ψήφος στο ΚΚΕ στηρίζει τον αγώνα για τη ζωή που μας αξίζει. ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑΙ ΣΤΗΝ
ΠΡΟΟΔΟ.
ΟΧΙ
ΣΤΗΝ ΕΕ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ
ΝΑΙ στον αγώνα για αποδέσμευση από την ΕΕ, για την
ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
ΔΥΝΑΤΟ
ΝΑΙ ΣΤΟ ΚΚΕ
Η ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
